Autor: Hubert Kulik

Nagle w trakcie jesiennych miesięcy uzmysławiamy sobie, że dopadła nas jesienna deprecha. Nastrój jest obniżony, jest nam smutno, odczuwamy przygnębienie, jesteśmy rozdrażnieni. Wszystko widzimy w ciemnych barwach. Wracają do nas demony przeszłości, negatywnie zaczynamy myśleć o sobie i o otaczającym nas świecie. Relacje z domownikami stają się nacechowane rozdrażnieniem, łatwiej nam o spięcia o tzw. „pierdoły”. Przypomina się całe zło naszego świata. Pojawiają się myśli, że mimo całego wysiłku jaki włożyliśmy w swój rozwój, to znowu wszystko wraca na stare, przygnębiające tory. Pogoda nie pomaga, jest szaro, buro i deszczowo. Wstajemy kolejnego dnia rano i nastrój jest podobny. Łatwiej o wejście w czarną dziurę depresji i załamanie.

Jak sobie poradzić z jesienną depresją?

Po pierwsze uświadomić sobie fakt, że te negatywne treści to sfera naszego cienia, którego w ciepłych miesiącach marginalizowaliśmy. Są problemy, których jeszcze w swoim życiu nie rozwiązaliśmy, mieliśmy tendencję do wypierania ich, spychania ich pod dywan. Teraz to wszystko wraca. Wraca to, co jest. Jest w tym pewna realność, z którą być może potrzebujemy się zmierzyć.

Pojawia się też jednak tendencja do wyolbrzymiania. W stanach depresyjnego przygnębienia łatwo o generalizację. Wyobrażamy sobie, że „wszystko jest źle”, „każdy jest wrogiem”, „nasze życie jest pasmem nieszczęść”, choć tak naprawdę obiektywnie nie jest aż tak źle. Negatywnie interpretujemy wszystko. Łatwiej jest teraz jednak widzieć szklankę do połowy pustą, a nie pełną. To oznacza, że te dobre rzeczy w naszym życiu, których teraz nie widzimy istnieją, ale trudno nam je obecnie zobaczyć. Osiągnęliśmy coś w życiu, mamy wiele sukcesów i dobrych rzeczy na koncie, ale teraz tego po prostu nie widać. Wyobrażamy sobie, że te wszystkie pozytywne rzeczy w naszym życiu to była jakaś iluzja i tak naprawdę ta negatywność to jest jedyna prawda i teraz wyszła na jaw. Tylko że to jest właśnie też iluzja. Te pozytywne rzeczy też istnieją, ale emocje i nastroje potrafią tak zdominować psychikę, że nie dopuszczają już do siebie nic innego.

Próbujemy więc na siłę siebie zmusić do pozytywności, aktywnie walczyć z tym nastrojem. Możemy iść pobiegać, puścić sobie maraton komedii albo zaliczyć kilka intensywnych imprez. Jest to metoda walki z cieniem. Ma go nie być i już. Ma być znowu dobrze!

Nie zawsze jednak jest to łatwe. Może się bowiem okazać, że cień wraca i wraca. Albo wraca nawet ze zdwojoną siłą. A my przecież pracujemy, mamy normalne życie. Trzeba być uśmiechniętym i dyspozycyjnym. W końcu sięgamy więc po tabletki antydepresyjne. Negatywna narracja w głowie ustaje. Ale cień zostaje znowu zepchnięty, zamieciony pod dywan. Czasami może się to wydawać wystarczające, ale jest to kolejna iluzja.

Informacja, którą chciał nam przekazać nasz cień jest trudna, pełna problemów, ale tabletka tych problemów nie rozwiąże, a tylko na jakiś czas schowa. Może być tak, że nasz cień uderza zbyt silnie, wtedy tabletka jest ok. Ale dobrze wtedy mimo wszystko nie uciekać od cienia, ale w tym nieco uspokojonym stanie psychiki zająć się tym, co cień nam przynosi. Są to nasze trudne problemy do rozwiązania. Nasze nieprzepracowane traumy. Nasza nie w pełni jeszcze dana sobie samoakceptacja i miłość. Nasza samotność i niespełnienie. Być może błędy, których jeszcze nie naprawiliśmy. Jest to obszar naszego indywidualnego rozwoju, który nadal pozostaje wyzwaniem.

Może więc potraktować ten ponury cień jako przyjaciela, który przynosi wyzwanie i zaproszenie do większej niezależności emocjonalnej? Być może za tym, co teraz wydaje się trudne i negatywne czeka więcej światła, spokoju i wolności? Ale na początku ważna jest akceptacja tego, co się pojawia i nie uciekanie od tego. Nie uciekanie od problemów, ale przyjęcie ich jako wyzwania rozwojowego. Być może przypominają one tylko o tym co jeszcze w naszym życiu nie działa, o naszych jeszcze niespełnionych pragnieniach. To więc czego potrzebujemy, to po pierwsze zaakceptować sferę cienia w swoim życiu.

Problemy same nie znikną. One istnieją i możemy się nimi zająć. Dzięki takiemu podejściu pełnemu akceptacji dla tego co trudne, z czasem poczujemy wewnętrzną siłę. Siłę do tego, by tym trudnościom sprostać. To co nam odbiera siłę to zaprzeczanie, wypieranie, zakłamywanie, uciekanie na tysiące sposobów. Uzależnienia i łatwe rozwiązania, które problemów tak naprawdę nie rozwiązują. Na chwilę czujemy się lepiej, ale na dłuższą metę siła i energia życiowa z nas wyciekają. Pogrążamy się.

A wystarczy dokonać zwrotu. Ten zwrot to akceptacja. Akceptacja rzeczywistości, tego co jest. Problemy, które odsłania jesienna deprecha istnieją realnie. Są nam one podsyłane po to, byśmy uświadomili sobie to, co jeszcze w naszym życiu trudne i czym trzeba będzie się prędzej czy później zająć. Akceptacja tego to pierwszy krok. Dzięki niemu jeszcze nie poczujemy się może szczęśliwi i radośni, ale już siła życiowa nie będzie z nas wyciekać. Następny krok to wzięcie się za rozwiązanie naszych problemów. Ustalenie celu jaki chcemy osiągnąć i planu w jaki sposób to zrobić. Czasami mogą to być konkretne kroki, np. ustalenie planu jak pozbyć się długu, założenie konta na portalu randkowym by znaleźć wymarzonego partnera, psychoterapia lub konkretne decyzje dotyczące zadbania o własne zdrowie. Na tym etapie nie musimy być samotni, możemy znaleźć osoby, które nas wesprą w naszych działaniach.

Konkretne działania metodą małych kroków stopniowo zaczną nam dawać coraz więcej satysfakcji, a jesienna deprecha będzie z każdym takim działaniem coraz bardziej pod kontrolą. I dzięki temu, możemy wejść w nowy rok i kolejny cykl roczny na wyższy poziom rozwoju, bez tego nieznośnego poczucia kręcenia się kółko lub wręcz staczania się w dół. Ale potrzebna jest indywidualna decyzja i pewien wysiłek, szczególnie na samym początku. Po podjęciu decyzji i ustaleniu planu, potrzebna będzie już tylko konsekwencja i determinacja w dążeniu do celu. Ale nie musi być to tak duży trud i wysiłek jak się na początku wydaje, bo nie następuje wtedy już wyciek energii związany z zaprzeczaniem rzeczywistości.

Bierzemy los w swoje ręce i przyjmujemy rzeczywistość taką, jaka jest. Z czasem zauważamy, że kontakt z rzeczywistością i prawdą, nawet jeśli wydaje się trudny, zasila nas energetycznie i powoduje przyrost wewnętrznej mocy. Doświadczanie tej mocy staje się z czasem nawykiem i codziennością. Tak wyposażeni zaczynamy widzieć nowe horyzonty naszego rozwoju. Nasze skrywane pragnienia i dawne sny zaczynają być coraz bardziej realne do osiągnięcia. W końcu mamy szansę zrealizować to po co przyszliśmy na ten świat.

Czy czujesz się przytłoczony trudnościami, z którymi się borykasz? Skorzystaj z konsultacji online z psychoterapeutą, aby poznać możliwości wsparcia i zacząć działać na rzecz swojego dobrostanu. Kliknij tutaj, aby umówić się na spotkanie.